|
آنکه می‌گوید دوست‌ات می‌دارم خنیاگر ِ غم‌گینی‌ست که آوازش را از دست داده است. ای کاش عشق را زبان ِ سخن بود
هزار قناری خاموش در گلوی من. عشق را
ای کاش زبان ِ سخن بود ? آنکه می‌گوید دوست‌ات می‌دارم دل ِ اندُه‌گین ِ شبی‌ست که مهتاب‌اش را می‌جوید. ای کاش عشق را زبان ِ سخن بود هزار آفتاب ِ خندان در خرام ِ توست هزار ستاره‌ی گریان در تمنای من. عشق را ای کاش زبان ِ سخن بود | |||||
